Γιάντα δεντρό μου έκαμες κλώνους που δέν ανθούνε..
.. κι εδά τσι βλέπουν τα πουλιά, κι αλλάργο ντως πετούνε
_______________________________________
εδά = τώρα
αλλάργο = μακριά
.. κι εδά τσι βλέπουν τα πουλιά, κι αλλάργο ντως πετούνε
_______________________________________
εδά = τώρα
αλλάργο = μακριά
3 comments:
Φοβερή η μαντινάδα!
Θέλουμε κι άλλες!
Οι μαντινάδες είναι τέχνη, λαϊκή τέχνη. Είναι μορφή ποίησης, που μετατρέπεται σε τραγούδι. Η τέχνη που φιάχνεται κατευθείαν από το λαό χωρίς τη μεσολάβηση του βρόμικου χεριού της μουσικής βιομηχανίας, είναι αυθεντική και περικλείει τη λαϊκή σοφία αιώνων.
Δυστυχώς οι μαντινάδες και τα τραγούδια με μαντινάδες σήμερα δεν έχουν τη θέση που αξίζουν. Δεν έχουν προβληθεί. Όχι χωρίς λόγο.
Η μουσική βιομηχανία, ο Χατζατζάρης της άρχουσας τάξης, προωθεί δυστυχώς υποκουλτούρα. Αυτό έκανε πάντα, αυτός είναι ο ρόλος της.
Η μαντινάδα εξυμνεί την αγάπη και τον έρωτα όχι την καψούρα. Ακόμα κι όταν μιλάει για πόνο, ξενιτειά και κοινωνική αδικία το κάνει λεβέντικα. Χωρίς την κλαψομουνίαση των προωθούμενων μπαγλαμάδων Παντελίδηδων, Σφακιανάκηδων ή Γονίδηδων.
Οι εξουσιαστές όμως, δε θέλουν το λαό λεβέντη. Τον θέλουν μίζερο και χαντακωμένο, ψωροεγωιστή και μισαλλόδοξο, χαμερπή, απελπισμένο κι απαισιόδοξο, τυφλό και μακριά από ανθρωπιά και κοινωνικές ευαισθησίες.
Απεύχομαι το ενδεχόμενο να πιάσει στο χέρι του το σύστημα τη μαντινάδα, μετατρέποντάς τη σε βλαχοκαψούρικα σκατά που επί πληρωμή στέλνει στο ραδιόφωνο ή σε χαζοχαρούμενα 15σύλλαβα τύπου τάκα-τάκα-τάκα-τάκα τααααα...
Σόρι για το δηκτικό ύφος, αλλά ξεφόρτωσα λίγο.
Σπουργίτης
Να συμπληρώσω και κάτι άλλο.
Οι μαντινάδες, ως αυθεντικό λαϊκό προϊόν, πιάνουν μια μεγάλη γκάμα θεμάτων, από τα αστεία και τα πειράγματα μέχρι κοινωνικά και φιλοσοφικά θέματα.
Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού τα θέματα που απασχολούν τον άνθρωπο στην καθημερινότητά του είναι πολλά και ποικίλα, η μαντινάδα δε θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο παρά είναι ένας καθρέφτης της ζωής.
Είναι ο μόχθος της δουλειάς, είναι τα όνειρα για το μέλλον κι όχι εγωιστικά το ατομικό (!), είναι η νοσταλγία, είναι το λεπτό χιούμορ, είναι χίλια δυο.
Τί πλούτος λοιπόν, σε σχέση με την απελπιστική φτώχεια της μονοκόμματης αρρωστημένης καψούρας των τραγουδοφελλών που επιπλέουν στα μπουζουκομάγαζα και τα ραδιόφωνα...
Constantinos F . Εξαιρετική η μαντινάδα σου...Περιμένουμε και άλλες σύντομα...Συνέχισε να γράφεις!!!Ζηλεύω τους ανθρώπους που μπορούν και αποτυπώνουν τις σκέψεις τους,την ευαισθησία τους με τόσο ωραίο τρόπο!!! Γράφεις με τόσο αυθεντικό τρόπο..................................
Post a Comment